Instalacje wodno-kanalizacyjne i CO

Instalację wody zimnej, ciepłej wody użytkowej i cyrkulacji ciepłej wody użytkowej realizujemy w oparciu o rury PEX/AL/PEX (rury z polietylenu sieciowanego z wkładką aluminiową) i kształtki (kolana, trójniki, złączki gwintowane) zaprasowywane (plastikowe i / lub mosiężne.

W swojej praktyce od wielu już lat nie stosujemy rur i kształtek miedzianych – ze względu na ich cenę niewspółmierną do teoretycznych korzyści oraz możliwość występowania awarii w postaci wycieków na kolanach w wyniku wypłukiwania przez osady prowadzone w wodzie (wycieki nie powstają w miejscach lutowanych a na łuku kolana w materiale, z którego wykonana jest kształtka) oraz ograniczmy ilość materiałów z miedzi do niezbędnego minimum w związku z zaleceniami COBRTI INSTAL dotyczącymi badania jakości wody w kierunku jej korozyjności na instalacje wykonane z miedzi. Nie stosujemy też rur i kształtek z PP (polipropylen), gdyż sposób montażu charakteryzuje się dużym stopniem niedoskonałości i narożny jest na powstawanie błędów po stronie człowieka – jego nieuwagi, braku możliwości poprawnego wykonania w miejscach trudno dostępnych itp. Natomiast polietylen sieciowany, który ma też swoje ograniczenia np. temperaturowe, jest materiałem obojętnym chemicznie i charakteryzującym się długoletnią bezawaryjną pracą czy łatwością modernizacji w przypadku zmian w wykonywanej instalacji.

Do cyrkulacji ciepłej wody użytkowej stosujemy pompy cyrkulacyjne renomowanych producentów, gwarantujące minimalne zużycie energii elektrycznej. Np. pompka cyrkulacyjna zużywająca 4W prądu generuje roczny koszt utrzymania na poziomie 19,70 zł brutto przy następujących założeniach:

• czas pracy pompy cyrkulacyjnej 24h / 31 dni / 12 miesięcy = 35,71 kWh,
• cena 1 kWh prądu = 0,57 zł brutto,

Ogrzewanie podłogowe realizujemy w oparciu o rury z polietylenu sieciowanego. Stosujmy parametry do obliczeń Tz=35 i Tp=28 i rozstaw rur co 10 cm. Jeżeli w ogrzewanych pomieszczeniach mamy do czynienia z dużymi przeszkleniami, to wykonujemy ogrzewanie podłogowe w oparciu o dwie strefy grzewczy tj. wewnętrzne części pomieszczeń ogrzewamy niższą temperaturą a zewnętrzne (w pobliżu przeszkleń) – wyższą.

Taki rozkład temperatur pozwala zapewnić komfort i optymalne warunki pracy. Stosujemy rury o średnicy 16mm – są odpowiednie do wykonywania tego zakresu instalacji. Rurarz o średnicach 17mm czy 20mm nie jest błędny, ale nie przynosi spektakularnego efektu dla użytkownika – czwarte miejsce po przecinku mocno interesuje zawodników F-1. grubsza rura jest lepsza, ze względu na mniejsze opory przepływu ale ilość energii cieplnej, którą mamy dostarczyć do pomieszczenia wciąż pozostaje niezmienna. Jeżeli zastosujemy rurę o średnicy fi 20mm to możemy wykonać dłuższą pętlę niż w przypadku rury o średnicy dfi 16mm – ale powstaje pytanie: tylko po co?

Rozdzielacze ogrzewania podłogowego w naszych instalacjach są wyposażone w rotametry (regulatory przepływu) – w mojej ocenie jest to warunek konieczny do optymalnego zrównoważenia hydraulicznego poszczególnych obiegów grzewczych tj. dostarczenia takiej ilości ciepła do każdej pętli, jaka w danych warunkach temperatury zewnętrznej jest wymagana a to z kolei prowadzi do optymalizacji kosztów ogrzewania. Sterowanie oczywiście w oparciu o źródło ciepła regulowane przy pomocy tzw. „pogodówki” tj. regulatora pogodowego. Rury dobiegowe do konkretnych pętli ogrzewania podłogowego w naszych instalacjach są oczywiście izolowane – przecież ciepło z rozdzielacza ma się w pierwszej kolejności dostać do miejsca w którym ma być przekazane do pomieszczenia – pozostawienie niezaizolowanych „dobiegów” skutkuje przegrzaniem pomieszczeń pośrednich (kotłowni, korytarza) i niedogrzaniem pomieszczeń docelowych (pokoju, łazienki, kuchni) a w następstwie zmiany nastawy na źródle ciepła – zwiększonymi kosztami eksploatacji. Ważne są również przejścia między dylatowanymi powierzchniami np. w progach drzwi – w tych miejscach stosujemy izolację na odcinku ok. 40cm. Stanowi ona zabezpieczenie przed zmęczeniem materiału i koniecznie powinna być zaklejona taśmą klejącą, po to, żeby beton / wylewka nie dostały sie do wnętrza izolacji (najczęściej plastikowego peszla), ograniczając kompensator – takie wykonanie instalacji zabezpiecza użytkownika przed zmęczeniem materiału na połączeniu dwóch różnie pracujących płyt betonowych (np. między ciepłą łazienka i stosunkowo chłodnym korytarzem) przed awarią w postaci pęknięcia rury po kilku latach pracy.

We współczesnych instalacjach ogrzewania grzejnikowego oczekujemy niskiego kosztu eksploatacji – efekt ten osiągamy minimalizując temperaturę na zasilaniu układu grzewczego i optymalizując temperaturę powrotu. Instalacje ogrzewania grzejnikowego w naszym wykonaniu projektujemy dla parametrów Tz=55 i Tp=45.

Taki dobór jest w naszej ocenie optymalny dla układów nisko temperaturowych i pozwala na ekonomiczną pracę układu grzewczego – stosunek kosztów inwestycji do kosztów eksploatacji jest wypośrodkowany. Grzejniki w naszych instalacjach łączone są w układzie rozdzielaczowym tzn. do każdego grzejnika prowadzimy osobne rury z zasilaniem i powrotem od rozdzielaczy ogrzewania grzejnikowego – koszt wykonania jest wyższy niż w przypadku systemu równoległego, ale koszty eksploatacyjne zdecydowanie niższe, zrównoważenie hydrauliczne prostsze i możliwe do wykonania w optymalny sposób. Natomiast same grzejniki płytowe w naszych instalacjach mają podejścia dolne – środkowe. To z kolei pozwala na zachowanie estetyki pomieszczenia, nie determinuje błędów po stronie wykonawczej a w przyszłości pozwala na bezinwazyjną zmianę aranżacji pomieszczenia – np. zastosowany grzejnik jest o 5 cm za szeroki do nowo kupionej komody : mając grzejniki z podejściem środkowym, kupujemy krótszy grzejnik ale „grubszy” (żeby zachować moc obliczeniową) i go montujemy w to samo miejsce. Nie ma potrzeby przerabiania podejścia grzejnikowego, kucia ścian, gipsowania, malowania itp. itd.

Instalacja kanalizacji pod posadzkowej wykonywana jest przez nas w oparciu o rury przeznaczone do tego celu – co nie jest wcale takie oczywiste na rynku instalacyjnym. Częstym błędem wykonawczym jest stosowanie rur kanalizacji wewnętrznej (kolor szary lub biały) w miejsce rur w kolorze pomarańczowym.

Kolor w instalacjach kanalizacyjnych w determinuje ogólne przeznaczenie materiału – rury w kolorze pomarańczowym stosowane są co do zasady w gruncie a rury w kolorze szarym i białym przeznaczone są do stosowania w kanalizacji wewnętrznej – kanalizacja pod posadzkowa traktowana jest jako zewnętrzna, pomimo tego, że znajduje się w obrysie budynku. Firmy wykonujące instalacje kanalizacji pod posadzkowej z rur w kolorze szarym świadczą usługę taniej niż my – korzystają z o wiele tańszego materiału, ale robią to na szkodę Klienta – robią to niezgodnie ze sztuką budowlaną i wbrew przepisom oraz narażają go na konieczność kucia posadzek po kilku latach eksploatacji. Rury w kolorze pomarańczowym mają większą wytrzymałość na ściskanie i co do zasady nie występują w średnicach mniejszych niż fi 110, natomiast bardzo często można spotkać w wykonawstwie rury fi 50 czy fi75 ułożone jako poziomy pod posadzkowe dla przyborów instalacyjnych kuchni czy umywalek, wanien i zlewów.

Kanalizacja wewnętrzna to ten zakres prac, który obejmuje wykonanie instalacji z rur kanalizacyjnych wewnątrz budynku, łączący przybory instalacyjne za pośrednictwem poziomów i pionów z kanalizacją pod posadzkową.

Wykonywana jest powyżej poziomu pod-betonu najniższej kondygnacji a rury prowadzone są po posadzkach, po ścianach, w szachtach instalacyjnych i nie podlegają obciążeniom mechanicznym od gruntu. Kanalizacja wewnętrzna w budownictwie jednorodzinnym najczęściej wykonywana jest z rur w kolorze białym i szarym o w średnicach od fi 32 do fi 110.

Dekompresja kanalizacji to inaczej wentylacja pionów kanalizacyjnych. Jej zadaniem jest odprowadzenie gazów pochodzących z instalacji kanalizacyjnej – szamb, oczyszczalni, przyłączy do sieci. Druga funkcja to napowietrzanie – ma zabezpieczać przed wysysaniem wody z syfonów umywalek, zlewów, brodzików czy bidetów, do którego może dochodzić w wyniku wytworzenia się podciśnienia w momencie spuszczenia dużej ilości wody np. z miski ustępowej powodując charakterystyczne „bulgotanie” w rurach, w następstwie czego mogą się przedostawać do pomieszczeń nieprzyjemne zapachy w miejscach montażu przyborów instalacyjnych (kuchnie, łazienki).

Ten zakres kanalizacji realizowany jest na odcinku od najwyższego włączenia przyboru instalacyjnego do pionu kanalizacyjnego a wywiewką w połaci dachu lub kominie. Średnica pionu wentylacyjnego w budynkach jednorodzinnych powinna być co najmniej tej samej średnicy co pion kanalizacyjny – niedopuszczalne jest, często spotykane w wykonawstwie, zmniejszanie jej wymiaru z fi 110 do fi 50 lub do fi 75. Zalecamy, aby wywiewki dekompresyjne były usytuowane na dachu od strony zawietrznej w stosunku do kalenicy. Przybory instalacyjne to np. miski, umywalki, zlewy itp.